Alweer einde Dickson

Nou de vorige blog schrijf je nog dat je op de helft zit en nu is het alweer het einde… de tijd gaat gigantisch snel! Er is aardig wat gebeurd in de tussentijd,
Eerst wil ik even een dingetje op helderen… ik had in vorige blog gezet over dat ze een tik krijgen met een stok op de billen. Dit kwam misschien heel raar over op mensen in Nederland omdat het in Nl natuurlijk niet kan… hier is het sowieso in de cultuur totaal anders en word het hier eigenlijk al gedaan. Ria vertelde mij dat in het begin ze dit ook niet wilden maar de kinderen bleken daardoor niet echt meer te gaan luisteren alleen maar slechter. Nu is het zo dat ze echt als ze het bond hebben gemaakt 3 of meer keer zijn gewaarschuwd naar de kamer moeten en daar met een stok een klets op de billen krijgen. Dit doen ze met een stokje omdat je met dezelfde hand anders ook een aai over de bol geeft en dit voor een kind heel verwarrend is. Het word in de kamer gedaan omdat het al genoeg is voor het kind en dan hoeven anderen het ook niet te zien. Dit even ter verduidelijking van de vorige blog…
De tijd hier is echt omgevlogen en ik heb er ontzettend van genoten. De kids werden steeds opener en het was gewoon erg gezellig… We hebben een paar dagen alle puzzels uitgezocht en degene die veel stukjes misten weggegooid en daarna zijn we eigenlijk druk geweest met het leren van hoe puzzelen aan de kids. Elke dag wilden ze nu wel even dat doen. Erg leuk!
In de eetzaal hebben we ook wat dingen veranderd… er zijn 2 grote prikborden die we wat netter hebben gemaakt met uitgeknipte gekleurde letters Dickson Children Centre erop gezet en ook hingen alle foto’s aan de muur van de kids maar een paar misten en het was toch al iets oud dat hebben we helemaal vernieuwd en ziet er nu heel mooi uit ook hebben we de staff leden gefotografeerd en de foto’s opgehangen. Ziet er erg leuk uit.
Elke keer als ik nu terug kom van de stad of gewoon alleen van de trap naar beneden kom en de kids hebben me al even niet gezien krijg ik van een aantal een dikke knuffel… zo leuk is dat je word zo welkom geheten… ook een paar keer zagen ze mij en tamar aan komen lopen op het pad en kwamen ze ons helemaal tegemoet rennen echt lief.. het is nu voor hun ook wel raar dat we weer afscheid nemen… we moesten dit ook al wel een beetje op tijd gaan vertellen zodat ze zich er op voor konden bereiden. Zo hebben we woensdagavond al foto’s utigedeeld, we hadden voor elk kind een foto met foto’s van Tamar en mij en daar voor ieder kind een persoonlijk verhaaltje, dit om ze zo al te laten wennen aan het idee dat ik dus vrijdag weg zou gaan en tamar maandag. 1 jongetje kwam even bij me zitten toen en die gaf me een knuffel en zei ga asjeblieft niet weg… ach zo lief… voor hun leeft het dus ook wel en is het dus ook echt wel lastig. We krijgen nu van de kids allemaal lieve bedank briefjes die kan ik weer meenemen en bewaren .
Afgelopen 2 weken hebben ze nu op zaterdag een soort kinderdienstje waarin ze een gezellig samen zijn hebben met alle kids en een paar staff. De kids kunnen hier een lied zingen of een Bijbeltekst opzeggen en vervolgens delen we dan kort iets uit de bijbel. De eerste keer gingen Tamar en ik verkleed als bibs en babs geschminkt en wel en vertelde we zo een verhaal… ik was verlegen en had het idee dat ik niks kon en Tamar deed van alles waardoor zij juist meer getalenteerd leek, toen bedacht ik wat ik had gehoord in de kerk dat iedereen waardevol is met zijn of haar eigen talenten hoe klein ze ook mogen lijken voor God zijn ze belangrijk. Dat heel leuk uit gebeeld, de kids moesten erg lachen want die zien niet zo vaak geschminkte mensen. De week erna hebben we een lied gezongen, Tamar op de gitaar en ik zingen het heet No Orphans of God, dat er geen wezen, vreemdelingen etc bij God zijn. De dag daarna tijdens de devotion deelde ik over Jesaja 43:4 dat ze waardevol zijn in Gods ogen en ook daar zongen we weer dat lied, er was geen stroom en het was al donker dus we zaten bij olielampen en zongen dat lied, het was zo mooi en Gods aanwezigheid was echt voelbaar op dat moment en ik besefte hoeveel Hij van deze kids houd. Ik kon daar zo van genieten! Nu willen ze elke keer dat liedje zingen dus heb ik het leuk voor ze op een cd gezet 
Nu ben ik het weekend bij Ria en Matheka en dan vertrek ik maandag naar Happy Rock om daar voor 10 weken aan de slag te gaan, tot na kerst blijf ik daar en dan zou ik naar Kisumu gaan maar omdat mijn ouders nu wat eerder komen zou ik maar 3 weken in dat tehuis zitten en dat is eigenlijk te kort en daarom heb ik besloten om daar niet heen te gaan. Wat ik dan ga doen dat zien we nog wel 

Mijn adres tijdens Happy Rock verblijf is:

Rianne Schouten
T.A.V. Happy Rock, John & Nel Wanjala
P.O. Box 99519, Mombasa, Kenya

liefs vanuit zonnig Kenia