3,5 week alweer in Dickson…

hier was ik weer eens, allereerst bedankt voor jullie reacties op m’n vorige blog en ook de bezorgdheden die sommige uitten. Der zijn ondertussen ook wat dingetjes gebeurd dus ik ben er ook echt goed over aan het nadenken en neem nu m’n tijd… ik wil de juiste beslissingen maken en daar moet ik ook goed over nadenken en voor bidden.
goed nu verder met Dickson waar ik nu 3,5 week ben, die weken zijn echt voorbij gevlogen! Ik kwam hier aan op maandag en was toen een aantal dagen alleen tot donderdag omdat Tamar (andere vrijwilligster) even bij Matheka en Ria thuis verbleef. Voor mij was dit eigenlijk best goed want normaal zou ik dan alles aan haar vragen en nu moest ik dat lekker zelf uit vogelen. Er werken hier zo’n 7 tantes (huismoeders) die meestal een dag en nachtdienst werken en dan een dag of 2 vrij zijn. Er wonen hier totaal zo’n 36 kids maar een stuk of 8 daarvan zijn er alleen in de vakanties want die zitten op high school of volgen al een studie. De rest zijn hier in Dickson. Omdat ik hier al wel is steeds langs kwam waren de gezichten al wat herkenbaar voor mij, nu alleen de namen nog en eigenlijk in een week tijd wist ik de meeste wel… wat heel fijn is! Ook mijn kleine beetje Swahili komt hier goed van pas want zo staan ze toch soort verbaasd van me en kan ik toch nog een beetje met ze communiceren en ze corrigeren. Dat gaat hier in Kenia op een best andere manier dan in Nederland… als de kids het echt bond maken krijgen ze met de stok op de billen in de kamer… moeten ze het wel bond maken hoor! En een harde aanpak moet hier ook wel want anders heeft het totaal geen effect, wel merkte ik dat de kids elkaar daardoor ook wel iets harder aanpakken… in het begin probeerde ze mij natuurlijk ook lekker uit, in het begin hielp het swahili nog wel iets maar nu zijn ze daar ook aan gewend en moet ik toch wat anders verzinnen… nu zou ik niet een kind slaan met een stok maar even wat harder vasthouden bij de arm oid vind ik geen probleem en hier hebben de kids nu toch ook wel wat meer ontzag voor en ook de tantes zeggen dat ze dat goed van me vinden en de kids zo naar me luisteren.
Ik geniet erg van het hier zijn en met de kids bezig zijn, ook met Tamar is het ontzettend gezellig en goed en ik zie het ook echt als een cadeautje van boven want we praten heel veel over het geloof, bidden en bemoedigen elkaar. Na de DTS was ik toch wel beetje bang om in een gat te vallen maar zo heeft God me toch een soort extra helper gegeven! Ook zien we allebei heel erg in dat het niet voor niks is dat we hier zijn, dat God ons hier wilde hebben. We waren namelijk allebei niet van plan om hier te komen maar toch zijn we hier beland. Ook Michael (de manager) benoemde dat vorige week maandag in de ochtend devotion met de tantes, hij heeft het gevoel dat er wat gaat gebeuren onder de kinderen op spiritueel gebied en dat wij hier zijn om een gat op te vullen wat er lang is geweest, doordat de tantes zo druk zijn is er soms weinig tijd voor geestelijke voeding of liefde en tijd voor de kids en Michael heeft het idee dat wij dat kunnen brengen… heel bijzonder hoe God ons ook al heeft gebruikt de afgelopen weken… de kids worden steeds opener en ik heb al een paar keer een goed gesprek gehad met een paar meiden en met ze gebeden, ook hebben 2 meisjes en een jongen een keuze gemaakt voor God wat heel gaaf is. Tamar en ik doen ook elke avond de devotion, de 1 met de kleintjes (3-9) en de ander met de grote, dit werd eerst samen gedaan maar nu doen we het apart zodat we meer op niveau kunnen vertellen… erg waardevol is dit om te doen en ontzettend fijn; samen zingen, bidden, en delen uit de bijbel. Ze zijn erg leergierig en zo kunnen wij helpen om dat fundament steviger te bouwen. Ook de tantes vinden het fijn dat wij het doen, ik geniet er zelf ook van, zo gaat mijn ministry hier toch verder en kan ik door vertellen wat ik in de DTS heb geleerd en verder delen en groeien! Echt ik zie hier onwijs Gods hand in! Ook met de tantes is het contact goed en gezellig, tzijn allemaal leuke gezellige dames die soms wel van een kibbeltje houden of lekker aan het dansen zijn haha! Op zaterdagmiddag gaan Tamar en ik samen naar Onesimus, (de ex-straatjongens) om met hen een spel te spelen en voor goede gesprekken, het is ook nog de bedoeling dat ik daar ga helpen met een kippenhok bouwen haha moet ook nog! Mijn rooster ziet er zo ongeveer uit:
Maandag en Woensdag : 5.30-800= helpen klaar maken kids voor school (die begint hier om half 7 vanaf een jaar of 6/7 tot 1600, nu zelfs voor de groep 8ers die moeten tot half 8 in de avond naar school, echt niet normaal en zelfs op zondag om extra werk voor de examens te doen) en schoonmaken in huis, 800-1000 helpen met administratie, extra klusjes, dingen uitzoeken etc. 1600-2100= spelen met kids, devotiontime, tijd met kids, Dinsdag: vrij, Donderdag: 1600-2100= spelen met kids, devotiontime, tijd met kids, Vrijdag: Tamar en ik beiden vrij, gaan we vaak samen wat leuks doen in de stad of omgeving, as vrijdag gaan we als het lekker weer is lekker naar een hotel om daar te zwemmen en te relaxen, andere keer zijn we naar handicraft geweest (waar ze van alles uit hout maken) en ook een keer naar het strand wat verder weg samen met Corine van Essen die hier toen was  heel gezellig, Zaterdag: 8.00-1200 met de kids die vrij zijn (oudste kids moeten ochtend naar school) spelletjes spelen en knutselen, vaak hele intensieve morgen, 1200-1800 naar Onesimus is 1,5 uur heen met de matatu en dan daar 2 uur zijn en weer terug, ook hier heb ik nu de 2 keer dat we zijn geweest 2 hele goede gesprekken gehad, terwijl Tamar aan het sporten was, heel gaaf om zo ook die jongens steeds wat beter te leren kennen, ik kwam er wel steeds maar nu openen ze zichzelf meer en meer, erg leuk!
Dan van 1800-2100= devotion en tijd met de kids, en op zondag 800-2100 met naar de kerk gaan en tijd met de kids etc. zo zie je best veel uur maar ik vind het ontzettend leuk!
Vorige week zondag vierden we de verjaardag van 8 kids, ze moeste het doen van 3 maanden tijd vandaar zo veel, en Tamar en ik moesten het organiseren. Het was erg leuk en gezellig en de kids waren blij met de cake, cadeautjes en de gezelligheid, aan het eind hebben ik en Tamar degene die jarig waren heel mooi geschminkt wat erg grappig was want de jongste kids waren bang voor de grotere jongens die als tijger waren haha. Afgelopen weekend hadden we het omgedraaid waren we zaterdagmiddag hier in dickson, zijn we met de oudste jongens naar akamba geweest daar snijden ze de mooiste dingen uit hout en dergelijke ontzettend leuk, de jongens waren daar nog nooit geweest dus die hadden een super leuk uitstapje en keken hun ogen uit… aan het eind kregen ze nog een cadeautje van 1 van de 3000 houtsnijders daar dus hun dag kon niet meer stuk.
Tamar en ik hebben een eigen badkamer, slaap kamer met balkon en heerlijk uitzicht, hier kunnen we dan ook wel lekker even terugtrekken soms (alhoewel je de kids altijd hoort maar toch). Ja ik heb het erg naar me zin en de weken vliegen voorbij, nog paar dagen tijd en dan ben ik alweer 7 maanden weg, gaat zo hard! Altijd als er iemand voor lange tijd wegging dacht ik zo echt super lang, maar nu zit ik er zelf in en lijkt het helemaal niet zo maar goed misschien is dat voor de mensen thuis wel anders! Ik blijf hier tot 20 oktober en dan ga ik tot eind december naar Happy Rock, ander kindertehuis andere kids, zal wel even raar zijn om hier gedag te zeggen en alles weer opnieuw op te starten.
Hoe gaat het in Woerden? Start winterwerk weer begonnen? Heb er nog aan gedacht 
Veel liefs en zegen toegewenst vanuit Kenya