Einde Outreach

De laatste 2 weken van outreach zijn ook voorbij, heel gek hoor het is echt voorbij gevlogen.
De tijd in Molo is best bijzonder geweest waarin we erg Gods hand hebben gezien in voorzieningen. We hadden geen huis om te slapen uiteindelijk wel weer van die mevrouw die in eerste instantie niet wilde. Het was daar vrij primatief, geen drinkwater, niks geisoleerd, buiten douche en wc en het is hier snachts zo’n 12 graden vrij koud. De pastors zagen ons en hoorden ons niet klagen we waren allang dankbaar dat we een plekje hadden. 1 pastoor was zo geraakt dat hij besloot wat voor ons te doen hij regelde voor ons een gasthouse met warme douche en 3 maaltijden voor ons op een dag in een restaurant, echt heel lekker en goed te eten!. Iedereen hier is wel aan het snotteren geweest of beetje ziekjes door de kou (jaja 12 graden is zelfs voor mij nu koud haha)
De ministries die we hier hadden bestonden vooral de eerste week uit deur tot deur en open lucht evangelisatie op het busstation en op de markt. We hadden de eerste week erg moeite om echt contact met mensen te leggen, ze waren erg terug getrokken en zeiden allemaal dat ze Christen waren en ze hadden geen gebedspunten, voor ons erg lastig want hoe kun je iemand testen of dat tie echt gelooft of niet die week hadden we niet echt succes met het brengen van mensen tot Jezus. Op zaterdag besloten we tijd te nemen om extra te bidden voor Molo en onze ministries daar, sindsdien veranderde echt dingen. Op zondag waren we verdeeld in verschillende kerken, en in verschillende kerken gaven mensen een getuigenis dat ze een poos niet naar de kerk waren geweest maar dat ze sinds de dag ervoor of die ochtend een onrust hadden en een verlangen om naar de kerk te gaan. Heel bijzonder! Op maandag waren we vrij en zijn we gewoon lekker bij gekomen. Op dinsdag hadden we in de ochtend open lucht evvangelisatie op het busstation, deze ochtend deden we ook een skit en het was vrij druk en uiteindelijk maakte 4 mensen een keuze voor Jezus! Daarna hadden we deur tot deur en in al de groepen waren er mensen die een keuze voor Jezus maakte en ook hadden we nu meer door hoe we door konden vragen etc. de Heilige Geest was ons echt aan het helpen. Ook de Christenen die we tegenkwamen waren opener dan tot nu toe het geval was geweest. In de middag hadden we ziekenhuis ministrie, we gingen in 2tallen naar de patiënten en bemoedigde hen, deelden met hen het woord en baden met hen. De ziekenhuizen hier zijn niet bepaald privacy gericht, je ligt gewoon met alle mannen op 1 zaal en het is meer op sekse verdeeld dan op klacht of ziekte. Ik was met Fridah en we zijn maar bij 1 bed geweest; was een jongen die al bijna een jaar in het ziekenhuis lag nadat hij een motorongeluk had gehad, hij verbeterde iets maar is zo ontzettend dun en kan eigenlijk heel niet bewegen, is erg zwak en heeft nog steeds diepe wonden. Zijn moeder was daar ook en daar hebben we eigenlijk meer mee gepraat want hij kon amper praten. Die moeder was een onwijs sterke vrouw die een enorm geloof had waar ik enorm van kan leren, ze zei God is zo goed heel dit jaar heb ik nog geen dag gehad dat ik de medicijnen of het voedsel niet kon betalen, God heeft steeds alles voorzien en ze zei m’n familie zet de telefoon uit voor me als ik bel maar ik weet dat Jezus altijd luisterd en ik weet dat Hij m’n jongen gaat genezen. Wow! Wij kwamen daar om haar te bemoedigen maar zij liet ons zien wat geloof is. Echt onwijs bijzonder! Na die ministry kwamen we bij elkaar als groep en hebben we met elkaar gedeeld, ook in het ziekenhuis waren er 5 mensen die hun leven gaven aan Jezus en totaal die dag was het 20, dit was een getal wat Neddy ’s ochtends in haar stille tijd had gekregen toen ze aan het bidden was voor de ministry heel bijzonder. Ook was er een vrouw in het ziekenhuis die een keer een keizersnede had gehad en nu was ze weer in het ziekenhuis om te bevallen en de kans was er dat ze weer en keizersnede moest ze had gebeden (ze was nog geen christen) God als U bestaat laat me dan op een normale manier bevallen en dan ga ik m’n leven geven. De dag daarvoor was ze bevallen op een normale manier en die nacht had ze een droom dat er een vrouw aan haar bed kwam om haar over Jezus te vertellen en toen kwam Nelly aan haar bed en ze wist gelijk dat dit van haar droom was. Echt bijzonder!
Op woensdag hadden we openlucht evangelisatie op de markt waar ik had gedeeld over Johannes 6:35, Jezus het brood van het leven is. 1 man gaf z’n leven en het was een mooie tijd. Ik was heel niet zenuwachtig en God gaf me de woorden om te spreken. Daarna hadden we deur tot deur wat heel goed was in m’n groep (was met 2 anderen) zo’n 6 mensen die een keuze maakte en het was echt een goede tijd met goede gesprekken. Aan het eind stond ik te kletsen met een vrouw die met ons mee was geweest tijdens d2d en we stonden te wachten op de rest van mijn groep die ergens in een huis waren. Ik stond gewoon te praten over dagelijkse dingen toen er een vrouw naar me toe kwam die me een hand gaf en toen bleef staan, ik dacht naja zal wel dus ik ging gewoon verder met m’n gesprek. Toen viel ze op der knieen, haar armen in de lucht en riep vergeef me vergeef me. Het was in Swahili dus ik dacht eerst is ze me aan het aanbidden ofzo, toen sprak die vrouw met haar en bleek dat ze haar moeder pijn had gedaan en daar spijt van had. We vonden haar moeder die zei dat ze haar allang vergeven had maar de dochter wilde het niet geloven en rende steeds weg, heel apart, later bleek dat die dochter ook al moeder was (ze leek 15 naar mijn idee) en sinds een paar weken zo vreemd deed sinds ze malaria had gehad en de moeder dacht dat ze demonen had, wat mogelijk was door wat dingen die gebeurd waren, en zelfs de kinderen van die vrouw herkende haar niet. Hele vreemde situatie, we hadden gekeken of we terug konden gaan om te bidden maar de tijd liet het niet toe. Ik was verbaasd en herrinnerd aan het verhaal van Paulus en Silas in handelingen waarin een vrouw met een demon steeds achter hun aan liep en schreeuwde dat hun mannen van God waren, die vrouw kwam ook zo naar mij toen en wist dat ik Christen was zonder wat te zeggen of te doen. Voor mij heel bijzonder. Op donderdag hadden we weer openlucht ministrie en daarna deur tot deur wat was in de wijk waar veel dronkaards zijn, ze hadden ons gewaarschuwd maar ik dacht nou dat zal wel meevallen nou dat was het dus niet wij kwamen daar en overal lagen mensen te slapen op het gras of stonden te drinken (het was 11 uur in de morgen) echt heel bizar, ik raakte al gauw aan de praat met een vrouw die dronken was (ga er van uit dat iedereen die ik sprak of dronken was of flink aangeschoten) ik vroeg of ze Jezus kende, ik zet het even in het Engels dan snap je het: I asked Do you know Jesus, yes she said, How? She said He is te one who killed me, I: excuse me? He is the one who killed me and the earth haha ze bedoelde created. Ja als je dronken bent is het vrij lastig, wij uitgelegd aan haar en een ander dat het een keuze is, hun steeds maar het is zo lastig, m’n geest wil wel maar m’n vlees roept. Ze geloofden allebei in God dus we hebben ze eigenlijk best hard verteld dat het hun keuze is om de alcohol te grijpen en dat ze daar tegen moeten vechten. Heel lang gepraat en uiteindelijk met ze gebeden, later kwam een vrouw die een prostituee was en die begon te huilen toen ik zei dat Jezus zoveel van haar houd. Ook met haar gebeden en ze wilde echt een nieuwe start maken. Voor mij daar te zijn was vrij heftig want ook de kids die daar wonen zien niks anders dan dronken mensen ook van hun ouders en dan denk ik wat gaat er van hun worden? Die middag hadden we de eerste crusade (grote openlucht evangelisatie met goede instalatie) was goed, niet heel druk toch 1 persoon leven gegeven. Op vrijdag zijn we naar het ziekenhuis geweest en gebeden voor mensen, 1 vrouw die zat buiten en die kon niet goed lopen en had erg pijn met ademen, nadat een jongen uit de groep met haar gedeeld had wilde ze haar leven geven en hadden ze gebeden voor de pijn. Daarna ademde ze 3 keer diep in en de pijn was weg en ze stond op en kon zo veel beter lopen, echt bijzonder! Ook een andere vrouw die was heel onrustig en kon niet eten etc. gebeden en in de middag hoorde we dat ze normaal aan het eten was! Echt heel bijzonder om zo Gods hand te zien. Was hele goede tijd in het ziekenhuis. Smiddags crusade was goed, druk en lekker gezongen en gedanst. Zaterdag, was niet hele bijzondere dag het normale; deur tot deur en open lucht. ’s Middags hadden we crusade en het zag er donker uit, het bleef eerst vrij licht maar aan het eind ging het toch regenen waardoor er niet zoveel mensen waren. Op een gegeven moment kwamen er 2 mannen met ezels voorbij (gebruiken ze hier veel voor dingen vervoeren) met enorm veel hout op hun rug. En oeioei m’n ogen zagen dat de hoeven van die beesten enorm slecht waren, het zag eruit dat 1 op z’n bot liep en aan de andere voet de pees gebroken was en dan hadden ze enorm veel hout op hun rug. En ze bleven hem maar tikken geven om te zorgen dat tie bleef lopen, zo zielig. Het dier viel op een gegeven moment neer en toen zag ik dat z’n huid op z’n rug zelfs gescheurd was van de zware last van het hout. Toen gingen ze het hout opnieuw binden zodat het beter zat maar dat arme beest. 2 van onze groep gingen naar hun toe (ik dacht dat moet ik niet doen want dan ga ik over de rooie) en vertelde dat ze goede stewards moesten zijn en goed voor hun beesten moesten zorgen, ze hadden haast en moesten dat hout naar een begrafenis brengen en hadden geen tijd, het hout weer op de ezel en zo gingen ze weer. Ik heb heel wat schietgebedjes voor dat ezeltje gedaan arm beest. Op zondagochtend was ik niet zo lekker en ik moest in het ziekenhuis delen, dat idee alleen al deed me overgeven want de lucht is zo sterk daar. Ik heb het geprobeerd, liep naar binnen ademde en liep naar buiten toen heeft iemand Anders gedeeld en heb ik buiten gebeden voor de ministrie. Toen terug naar de kerk en de groep bad voor mij en naarmate de wandeling voelde ik me een stuk beter, dankzij God  ik moest ook preken in de kerk dus ik was heel dankbaar dat God me beter maakte; ik heb gepreekt over God vrezen en de pastor zei dat het erg powerful was en dat het een boodschap was die niet menig mensen durven te geven hier in Afrika en dat het echt goed was, ook wat gemeenteleden kwamen naar me toe dus ik was erg dankbaar! Die middag hadden we crusade maar het regende dus ging niet door, maandag gepakt en gerelaxed en heb heel lief een echt traditioneel Keniaanse rok en top gekregen van de vrouw van een pastor met wie we samenwerkte, die bedankt en ’s middags met de bus naar Nakuru en van daar om half 7 naar Mombasa, op naar de warmte dat is dan weer even wennen. Daar krijgen we weer een gewoon programma en dan in 1,5 week diplomering . Wel gek hoor,, daarna heb ik nog niks ik ben van plan om weer te bellen met de man van de safaripark wil het toch heel graag en na diplomering kan ik naar Nairobi reizen dus ik ga vragen of het mogelijk is en of ik dan gelijk aan de slag kan. Maar misschien heeft God wat anders voor me wat Hij wil dat ik doe ik vertrouw erop dat Hij het me laat zien!
Hoe is het weer daar btw?
Heel veel liefs vanuit Molo!
Xxx