I'm Alive

I’m alive!!!
Hallo Mensen!
Eindelijk na 5 weken intense stilte laat ik weer is wat van me horen, de afgelopen 4 weken ben ik in Burundi geweest waar ik geen toegang had tot geld, was heel gedoe en koste me erg veel geld wilde ik daar geld opnemen dus ik besloot om een maand zonder geld te doen, dus ook zonder internet en het ging me eigenlijk heel goed af 
Ik ga niet zo’n uitgebreid verslag schrijven met alles wat ik heb gedaan want het is gewoon te veel om te benoemen.
De laatste week in Kampala ben ik ziek geweest, had koorts en diarree het begon nadat we de nachtelijke gebed hadden toen voelde ik me al niet lekker en die nacht ben ik zo’n 10 keer naar de wc geweest, heel fijn zo’n gat in de grond als je aan de diarree bent en je ziet alles liggen. Heb daarna zo’n 22 uur geslapen met hele koude momenten en zweet momenten, echt heel raar en kon me niet herinneren wanneer ik dat voor het laatst had en zo lang had geslapen. Die week was ik vrij zwak dus heb ik eigenlijk weinig ministies gedaan, op maandag namen we afscheid en vertrokken we naar Burundi, ik was toen nog steeds soort van aan de diarree maar gelukkig was God me bij en hoefde ik onderweg niet alleen als we ergens stopte, ik was niet de enige die ziek was, die paar weken hebben we veel mensen gehad die ziek waren inclusief 2 met malaria, terug naar de busreis dat was wat zeg het was een bus waarin je aan de ene kant met 2 personen zit en aan de andere kant met 3 en het is ongeveer de zelfde grote nou dan weet je het wel. Haha hectiek en de buschauffeur reed als een achtelijke, het was zo’n beetje 18 uur en in Rwanda aangekomen werd het bergachtig en vielen we soms bijna van onze stoel. Maar goed, de 30e kwamen we aan en het is echt prachtig hier, de bergen en waar we verbleven was vlakbij meer Tanganyika, wat Burundi koppelt met Congo en Tanzania, het is echt prachtig hier! We verbleven in een groot huis van YWAM Burundi wat sinds een jaar bestaat, Jaggen en Ruth zijn de leiders hier en echt geweldig mensen. De eerste dag bij gekomen, op zondag naar een kerk waar zo’n 30 tieners werden gedoopt nou dat was een feest, gelijk kennis gemaakt met de lokale dans wat meer op een kippige tango lijkt dan op de lokale dans haha maar erg leuk. Op maandag vierden ze 50 jaar onafhankelijkheid ik was nog steeds aan de diarree als 6 dagen en ook Tiffany voelde zich al paar dagen niet lekker dus zijn we met Ruth naar het ziekenhuis gegaan en jaja ik heb voor het eerst in een potje gepoept haha, had een ontsteking dus antibiotica voor 10 dagen. Gelukkig ging het naar paar dagen al beter. Het eten is hier goed, alhoewel we helaas geen chapati eten en wel elke dag rijst met bonen, (meestal 2 keer per dag rijst :P) ondanks dat heb ik erg van het eten genoten wat ik niet had verwacht als je elke dag hetzelfde eet.
De ministies hier waren echt geweldig, ontzettend veel variatie en bereidheid van de mensen. Ik heb ontzettend veel geleerd en ik heb veel van God gezien in de afgelopen weken, hoe Hij mij kan gebruiken, hoe Hij spreekt tot mij en nog veel meer.
Een aantal ministries die we hadden waren, beachministry -> evangeliseren op het strand, 1 keer ging ik met Jaggen alleen en moest ik dus alles delen wat ik normaal best eng vind, we begonnen gewoon een gesprekje en uiteindelijk kwamen we op het onderwerp Jezus, ik heb gedeeld en veel vragen beantwoord en uiteindelijk waren er 8 die hun leven gaven! Echt zo bijzonder, ik voelde me zo klein en dacht wat heb ik gedaan dat dit gebeurd maar het was echt de Heilige Geest die door mij heen sprak, ik vond het zo bijzonder en het mooie was ik was totaal niet bang en ook op vragen die ik nog nooit hebt gehad kreeg ik meteen een antwoord in m’n gedachten, God hielp me echt! de mensen hier hebben echt een honger naar meer de afgelopen weken zijn er heel veel mensen die een keuze hebben gemaakt, de president hier is ook een Christen, zijn vrouw is een pastor dat scheelt ook wel maar toch veel mensen weten nog niet genoeg om een keus te maken en wij als groep hebben daar best aan meegeholpen nu, verdere ministries waren door to door, preken in de kerken doordeweeks en op zondag, 1 keer doordeweeks hadden we speciaal voor de jeugd van die kerk er is hier veel buitenechtelijke seks en er word eigenlijk helemaal niet over gecommuniceerd dus aan ons de taak uit te leggen hoe God het heeft bedoeld, vis ministry -> vissers helpen en ondertussen evangeliseren, naar een vluchtelingen kamp -> mensen bemoedigen, was voor mij best heftig die mensen leven daar al zo lang en ik een blanke kom ze daar bemoedigen met wat woorden terwijl ik zelf nooit in zo’n situatie heb gehad, je ziet ze wel glimlachen natuurlijk maar in m’n gedachten is het zo dubbel, youth ministry -> 2x in de week kwam de jeugd afgesproken tijd is 2 uur maar Burundi tijd is een uur tot 1,5 later hihi. Hebben hele gezellige tijd met de jeugd gehad alhoewel voor mij communiceren lastig was vanwege de taal hebben we erg gelachen, rugby en voetbal op het strand heb me echt kapot gelachen daarna waren me armen beurs maar toch. Ook hebben we in een kerk geholpen met stenen en cement sjouwen voor de bouw van een gebedshuis nou die vrouwen zijn me toch sterk die leggen gewoon een steen op hun hoofd die je met vier mensen er op moet tillen en dan dragen ze hem alleen verder, echt bizar! en in een andere kerk zijn we 3 dagen geweest dat was ergens hoog op een berg en mochten we ongebakken stenen dragen die we moesten halen 200 meter stijl omlaag op een stijl paadje en ze omhoog brengen, 1 gedeelte was mij iets te stijl dus ik bleef boven helpen, maar ook hier een stijl paadje en dan een vrouw met een baby achterop haar rug en 18 stenen op haar hoofd, respect! In die kerk bleven we ook eten daarna (wat heerlijk was) en op een zondag was er een soort kerk crusade, normaal is dit een evenement om mensen tot God te brengen dit was een beetje van dat en verder meer voor de jeugd laten zien wat je kunt, ik heb daar gepreekt over de relatie tussen de mens en God die door Jezus lijden is hersteld en manieren waarop God kan spreken en dat Hij graag wil spreken. Dit keer was ik totaal niet zenuwachtig en had ik er zelf ontzettend veel zin in! Haha dat kwam niet van eigen kracht maar ik heb er zelfs van genoten! Ook deden we een soort dans op een nummer van Casting Crowns (set me Free) waarin ik een belangrijke rol had-> was groot applaus dus volgens mij ging het wel goed. Verder deed de jeugd drama’s en dansen etc was ontzettend leuk! De man die ons steeds kwam ophalen met de auto (twas ergens op een berg zo’n 30 minuten rijden) had voor ons nog een soort collecte gegeven daarna besloten we om bij hem op bezoek te gaan om hem te bedanken, we hebben zijn families voeten gewassen en heel fijn samen geweest met eten en muziek was erg bijzonder om dat zo te doen. De tijd hier is echt voorbij gevlogen en ik moet zeggen Burundi heeft een plekje in m’n hart, het land heeft zoveel meegemaakt en het is nu echt aan het groeien, de mensen zijn echt geweldig aardig en het land is super mooi (o ja ik heb zelfs nog nijlpaarden gezien; wilde  zo gaaf!! Had alleen m’n foto toestel niet bij me) De Ywam base hier heeft ook een soort bijbelschool met 4 studenten, op maandag waren we vrij en ben ik daar 2 dagen geweest, kon het heel goed met ze vinden en ook hier was Jungle Speed een groot succes (fam Visser nogmaals bedankt ) ze gaan daar van boek tot boek in de bijbel en kijken dan films daarover en vergelijken dat met wat er in de bijbel staat en hebben dan discussies over hoe het gaat of bedoeld word, was echt heel interessant en heb daar ook echt wat aan gehad! O ja 1 bijzonder verhaal toen we terug kwamen van onze vis ministry wat zo’n uur lopen was werden we gevolgd door een man die op de base z’n hele hart uit luchte hoe die weg was gegaan bij ze vrouw, vaak dronken was en z’n vrouw sloeg, hij was weggegaan en was zelfs nu opzoek naar een nieuwe vrouw toen zag tie de groep lopen en besloot ze te volgen, (ik was er zelf niet bij was aan het koken maar het verhaal is zo bijzonder) hij kwam bij ons op de base z’n verhaal vertellen en de groep heeft heel lang met hem gepraat en met hem gebeden, hij maakte een keuze voor Jezus en wilde graag terug naar z’n vrouw maarja hij wist niet of ze hem terug wilde na alles wat hij had gedaan, een week later belde hij en vertelde dat hij terug is gegaan naar z’n vrouw ze alles uitgepraat hebben hij vergeving heeft gevraagd, ze samen naar een dominee zijn gegaan en nu weer samen wonen en o ja hij had geen baan toen die eerst kwam en nu wel! Echt een getuigenis was dat! Hebben ze nog paar keer gezien en met ze gebeden, was echt heel bijzonder om zo Gods hand te zien! Ja de 4 weken hier zijn echt heel bijzonder geweest en als je ergens 4 weken bent ga jeje daar wel aan hechten, het afscheid hier was dan ook wel het lastigst maar Jaggen had een hele bemoedigende droom hij zag ons in de droom werken aan een muur heel hard en er moest nog veel gedaan worden maar toen waren we klaar en was het werk wat God voor ons had volbracht. Op zondag morgen zijn we gaan reizen naar eerst Kigali en daar een paar uur gewacht op de bus naar Molo, Kenya. Alhoewel we al drie maanden geleden begonnen met plannen zijn de plannen voor Molo een beetje mislukt en zijn we in geloof gegaan; tot maandag wisten we helemaal niks of er een plek voor ons geregeld was, een kerk was die met ons samen werkt etc. Francis 1 van onze staff had contact gelegd met een pastoor die later niet opnam en ook zelfs op afspraak daar niet kwam, heel vreemd dus. De busreis verliep verder aardig was erg lang, vertrokken zondag ochtend 8 uur en kwamen maandag avond aan om uur of 10. De 2e bus had 4 uur vertraging dus hadden 4 uur in Rwanda gewacht, en ook onderweg had het nog wat meer vertraging bij de grens etc. Uiteindelijk kwamen we aan in Molo hadden we geen slaapplek, de persoon die ons zou hosten zei toch nee op het laatste moment. Nu hebben we 1 nachtje in een motel geslapen en die morgen weer contact gelegd met een mevrouw die ons nu host. De mensen hier zijn erg teruggetrokken naar Mzungu’s door iets wat is gebeurd een paar jaar geleden dus vandaar waarschijnlijk de slaapplek issue. Vandaag contact gelegd met de pastoors en die willen wel met ons samenwerken, nu nog een plan en we kunnen aan de slag. We hadden ervoor kunnen kiezen om terug te gaan naar Mombasa maar allemaal wisten we dat God ons hier wilde hebben dus we besloten in geloof te gaan en ik weet zeker dat het goed gaat komen! Maar jullie kunnen voor ons blijven bidden! Liefs Rianne
Ps bedankt alle mensen die hebben gemaild of gesmst, doordat ik geen geld heb (en nu nog steeds weinig) moest ik zuinig aan doen of kon ik zelfs niet reageren, ik ga gauw proberen iedereen te mailen of smsen maar dan weten jullie waardoor het komt.