Kampala

Hallo Mensen,
Hoe gaat het daar? Het is al weer even geleden dat ik wat heb geschreven dus het word nu wel weer is tijd. Ben ondertussen in Kampala,
Onze tijd in Jinja was verder heel goed, hebben veel crusades gehad dat is soort open luch evangelisatie met zingen een preek en wij voerden een skit en een lied op. Veel mensen kwamen luisteren en ook sommigen kozen voor Jezus, er waren vooral veel kinderen op de crusades want ja waar muziek is daar kun je dansen dus het was 1 groot feest. We hebben op 2 plekken gestaan 1 vlakbij waar we verbleven en 1 wat verder weg. De plek verder weg hing een soort zware atmosphere en we hoorden later dat er daar in de buurt wat rare dingen gebeuren die er dus ook voor zorgden dat mensen niet zo gauw durfde te komen, maar zodra het donker werd kwamen er best wat mensen om voor te bidden.
De deur tot deur hadden we ook bijna elke dag en dat was echt een goede tijd, de vruchten daarvan zagen we in de kerk want op een zondag waren er zo’n 15 nieuwe mensen :) echt heel gaaf! Ook tijdens een deur tot deur was er gebeden voor een blinde man en toen we na een paar dagen terug kwamen vertelde z’n familie (hij was voor het eerst weer op reis) dat hij veel meer kon zien en zelfs nu alles alleen kon doen! Ook 2 kids die malaria hadden waren genezen dus dat was echt heel gaaf! Ook hebben we op een woensdagochtend de straat schoongemaakt, hier gooien mensen alles op de grond dus wij wilden het goede voorbeeld geven, er kwam zelfs een filmer van de lokale tv zender die wel is wilde weten wat die mzungu’s daar doen want tja je ziet niet elke dag een mzungu met een kruiwagen lopen. Hij zei dat het ook op het nationale nieuws kwam maar dat hebben we helaas nooit gezien maar toch… we zijn gezien.
Op de andere vrije maandag zijn we naar de bron van de nijl geweest die begint in lake victoria, was erg lekker dagje gewoon lekker gerelaxed.
De plek waar we zitten heet Mbiko maar de wijk is Chidandeli wat betekent verwarring en er is ook veel verwarring hier gebeuren veel dingen die niet goed zijn, George had een visioen dat het mooi zou zijn als die naam veranderen zou en hij zag ons bidden op een heuvel wat uit keek op de week, we hebben daarvoor gebeden en besloten dat we op zaterdag zouden bidden en vasten op de berg; we zijn daar naar toe gegaan en hebben een mooie tijd gehad met veel gebed, om daar te komen was nog aardig gedoe; de duivel wilde ons daar blijkbaar niet hebben want we hebben op 1 of andere manier onwijs omgelopen maar goed we laten ons niet tegenhouden.
Op een zondag had ik voor het eerst gepreekt, wat me eigenlijk vrij goed af ging hihi ik stond verbaasd, ga het misschien ooit nog leuk vinden! De andere zondag was onze laatste zondag en hebben we afscheid genomen van de dominee en z’n vrouw en voor en met hen gebeden; ze hebben samen heel wat meegemaakt en ik bewonder ze enorm wat een geloof hun samen hebben en een hart voor het kleine kerkje waar ze nu zitten. We geloven met ons allen dat God grote plannen heeft voor deze wijk dus ik ben heel benieuwd wat er gaat gebeuren! :) De vrouw van de dominee was voordat ze met hem trouwde getrouwd met een moslim (ze was toen nog geen Christen) en kreeg 2 kids, haar man sloeg haar zoon en ook tegen haar was hij niet erg aardig, haar man overleed en ook haar zoon overleed, toen kwam zij in contact met God en heeft DTS gedaan en heeft poos als YWAM er gewerkt, toen besloot de familie van haar man dat haar dochter bij hun hoort en hebben haar weggenomen van haar, nu sinds een jaar en proberen haar tot een moslim te krijgen. Echt ontzettend sneu en zielig verhaal maar we geloven dat God haar thuis gaat brengen daar blijven we voor bidden.
Op maandag vertrokken we naar Kampala, vroeg in de morgen maar moesten uiteindelijk nog 1,5 uur wachten op onze taxi, hebben poos vast gestaan in het verkeer maar uiteindelijk kwamen we op de plek van bestemming. Zitten in een soort gasthuis, heel leuk hebben 3 kamers en verder veel spullen gehad van de gemeente. Het koken en de spullen daarvoor is beetje improviseren maar gaat goed, die avond hadden we kennismaken met de kerk en de pastor en het team. Ook hebben ze soort huiskringen hier dus wij als groep werden verdeeld ik zat bij een Majoor, nou ik heb me stuk gelachen sowieso gaat alles hier heel anders het is heel normaal als een man je hand pakt en die lang vasthoudt, hij verstond ook niet zo heel goed engels dus ik heb wel gelachen haha. Op dinsdag moest ik koken dus ben ik nergens geweest in de avond hadden we overnight prayer van 10 in de avond tot 3 uur ’s nachts nou dat noem ik nog is lang bidden; ik was verbaasd hoeveel mensen er waren in de kerk en ze zijn ook allemaal heel toegewijd hier. Het ging eigenlijk vrij snel was ook wat zingen en korte preek tussendoor dus het was goed.
Woensdag uitgeslapen en ’s middags naar de huiskringen geweest, ik had niks voorbereid maar ik moest toch wat delen nou normaal zou ik zenuwachtig zijn maar echt ik stond verbaasd de Heilige Geest gaf me de woorden en ook de dag erna op een Bijbelstudie moest ik nog wat delen en God gaf me gewoon de woorden :).
Op donderdag en vrijdag ben ik met Veronika en op donderdag nog een paar naar de ambassade geweest van eerst burundi, was eerst nog soort spannend want woensdag deden ze heel niet aardig tegen Vero dus we vreesden een beetje en ook het feit dat ze vaak moeilijk doen voor westerners, maar ze waren compleet anders op donderdag en hij vroeg helemaal niks wat raar is want 4 mensen uit verschillende landen en verblijven een maand in een klein landje met een organisatie dat Youth with a mission heet, maar hij vond het wel een eer nou dat was echt God die bij ons stond. Nou die hebben we dus binnen en Veronika en ik moesten ook naar Rwanda embassy want onze landen laten ons niet zomaar door dus ook dat moesten we regelen, al die visa’s kostten een hoop geld, veel geld gepint en omgewisseld in dollars en terug. Op zaterdag ochtend waren we vrij en smiddags hadden we deur tot deur op de markt, was goed heb interessante gesprekken gehad; 1 man kwam naar de kerk en met een paar andere hebben we ze meer aan het denken gehad; 1 jongen was katholiek nou die had toch rare ideeen over dingen maar goed het was wel interessant, zondag morgen begon de kerk hier om 6 uur in de ochtend haha wij daarheen en daarna werden we gesplitst in 5 andere kerken, ik ging samen met 4 anderen naar een boarding school en hebben daar de dienst geleid was erg leuk en goed. Toen terug en nog stukje van derde dienst hier meegemaakt, daarna gegeten bij de kerk en gewacht op de rest, er was veel file op de weg door de regen en we zouden om 3 uur naar het ziekenhuis gaan, de helft van onze groep was door de file nog niet terug dus wij vertrokken om 4 naar het ziekenhuis,nou dat was glibberen het leek wel alsof het sneeuw was in plaats van modder, soms wel griezelig maar moest ook vreselijk lachen. Rond half 6 waren we bij het ziekenhuis, gingen naar de kanker afdeling en dan de kinderen nou dat was echt wel heftig; veel hebben enorme gezwellen of hele gele ogen als het in de lever zit, of kunnen niet praten, sommige wachten op bloed want er is niet genoeg, ook veel mennsen zijn daar in geloof ze hebben niet genoeg geld om het te betalen en daarnaast is het stampvol en krijgen al die mensen niet de zorg die ze horen te krijgen. Er zijn zelfs kids die buiten onder afdakje slapen echt zielig. Had daarna ook even een breekmomentje maar we hebben ons ding gedaan en geloven dat God de rest gaat doen.
Daarna terug en gegeten en gaan slapen was lange dag. Vandaag lekker vrij.
Het gaat verder goed, deze week lekker verder met ministry’s het is druk programma maar goed en leuk met veel variatie. Vrijdag vertrekken we naar Burundi.
Willen jullie bidden voor het geld wat we nog niet voor elkaar hebben we vertrouwen dat God gaat voorzien en voor bescherming op de weg en voor ziekte?
Bedankt alvast en tot de volgende keer!
liefs